ای داغدار اصلی این روضه ها بیاصاحب عزای ماتم کرب و بلا بیاتنها امید خلق جهان یابن فاطمهای منتهای آرزوی اولیاء بیابالا گرفته ایم برایت دو دست راای مرد مستجاب قنوت و دعا بیافهمیده ایم با همه دنیا غریبه ایدیگر به جان مادرت ای آشنا بیااز هیچکس به جز تو نداریم انتظاربر دستهای توست فقط چشم ما بیاهفته به هفته می گذرد با خیال توپس لا اقل به حرمت خون خدا بیابیش از هزار سال تو خون گریه کرده ایای خون جگر ز قامت زینب بیاعرض ارادت کم ما را قبول کنامسال هم محرم ما را قبول کن
حماسه از چشمهای تو آغاز میشود در روزی داغ و خونآلود .
رشادت یعنی «تو» ؛ وقتی که در رکاب پدر ، تار و پود حادثه را شمشیر زدی
امروز میآیی ؛ عَلَم عشق بر دوشت ،
با نشانهای از آن سوی آسمان ، و زمین با خندههای نخستینت ، شکفتن آغاز میکند
در وجودت تکهای از بهشت جا مانده است ؛آن گونه که از چشمانت عطر یاسی عجیب می راود .
روشنای چهرهات با اُفقهای دور و درخشان نسبت دارد.ریشهات از مقدمترین رودخانه آب میخورد.
نخلها، پیش قامتت کوچک مینمایند، ای بزرگِ دوست داشتنی!همسفره همیشگی توست.
قبایل عرب از گندمزار شجاعت تو نان میخورند.که نفسهای شیعه را بریده بریده میخواهند.
در آغوش باران زاده شدهای و از سینه بهار، شیر نوشیدهای.محرم در محرم تصویر تابناک توست که بر صفحه خونرنگ عاشورا میدرخشد.
لبهای ترک خوردهات، سالهاست فرات را سر در گریبان نگه داشته است.ردّ نگاههای پر هیبت توست که بر جا میخکوبم میکند. تو اردیبهشت فصلهای جهانی.
خاکستریترین روزها را خورشید کلامت به تپش وا میدارد.بهار آمدنت را آواز میخوانند.
منبع:حریـم مکتبــــــ