شب چهارم محرم الحرام

ببین در چشمشان اشک محن را         بـبـین بر پـیکر آن ها کفن را،

بـرای جــان فشانی در منـایـت          بده رخصت دو اسماعیل من را

این بار نوبت عشق بازی زینب(سلام الله علیها) شد…

دو دسته گلش را سپید پوش کرد…

سپید پوش کرد تا با سرخی خونشان سپید رویش کنند…

دسته گل هایش را به میدان میفرستد تا نبینند…

تا نبینند بی کس شدن مادر را، کوفه را، شام را، بازار یهودی ها را…

تا نبینند آنچه حسن(علیه السلام) سال ها پیش دیده…

«عونم، محمدم! مبادا صدایم کنید… نمیتوانم شرمندگی برادر را ببینم…»

دید پرپر شدند، اما باز،

جز تب بندگی عشق نداشت،

پای از خیمه ها برون ننهاد،

تاب شرمندگی عشق نداشت…

آری، رسم این خانواده این چنین است:

زینب شرمنده حسین، حسین شرمنده زینب، عباس شرمنده…

برای آنـــکه نـبـیـنم شــرم مـادرتان

میان این همه لبخند دست و پا نزنید

منبع:حریـم مکتبــــــ

شب دوم محرم الحرام

وقتش رسیده کوفیان را خبر کنید 

دارد صدای قافله از دور می رسد 

بنی هاشم !

زینب علیها سلام را با احترام پیاده اش کنید که اینجا کربلاست …

جایی که به انتظار سرنیزه ها پایان میدهد و سرخی خاکش غم را به آسمان ها می برد

 تا غروبش غم انگیز ترین غروب تاریخ باشد …

آنگاه که دنیا زینت مردمان شود هیچ بعید نیست که زره و شمشیر به بیعت با امام خویش رود ،

 آری حقیقت است احوال کوفیان در قبال امام …

خون امام در عوض چند کیسه زر ؟!!!!

اصحاب عاشورایی بشتابید که رسول خاتم انتظارتان را میکشد ؛

ای آنانکه شهادت را أحلی من العسل یافته اید بشتابید تا احیای دین با خون شما رونق بگیرد 

خیمه ها به پاشد ، خیمه عباس ، بیدار ترین مرد این شبها هم همینطور ؛ که خیمه ی او 

آرامشی ست بر دل رباب …

آرامشی ست بر کودکان حرم …

ازاین به بعد ماه حرم آفتاب باش                عباس جان مراقب این با حجاب باش        

این دختران من که بیابان ندیده اند              در عمر خویش خار مغیلان ندیده اند

یک لحظه هم ز خیمه طفلان جدا نشو       جان رباب از دم گهواره پا نشو

توهستی و اهالی این خیمه راحتند           در زیر سایه ات همه در استراحتند

منبع:حریـم مکتبــــــ