ماه محرم تبریک یا تسلیت؟!

خواستم بگویم شروع سال قمری را به همه مسلمانان جهان تبریک عرض می نمایم که ناگاه یادم آمد؛ محرم است.

معمولا آغاز هرسال با شادمانی و شعف و دید و بازدید و ...  همراه است اما این چه رسمی است که آغاز سال قمری را با ماه محرم عجین  است؟ سالی که شروعش با اشک و آه و مصیبت و گریه و ناله، استارت می خورد! و این چه سرّی است که اولین ماه سال را ماه حرام نامیده اند؟ ماهی که گویی سیاه پوشان عاشق را خندان نمی توان دید.

از ایام کهن رسم و قاعده و عرف جامعه ما بر این استوار بوده که مردم ابتدای سال خویش را با مهمانی، دید و بازدید و دور هم بودن، در محضر بزرگان نشستن و درس زندگی آموختن و مهیّای سال نو شدن و خانه تکانی آغاز می کردند. حال این چگونه است که با آغاز ماه قمری و شروع سال جدید مسلمانان، حزن و اندوه دل شیعیان را فرا می گیرد؟

اما اگر خوب به عمق مساله بنگری، خواهی دید که چه «عیدی است محرم» !

عیدی که در آن «دُر دانه خدا» میزبان مهمانان ابتدای سال است. عیدی که در آن همه مسلمانان فارغ از اختلافات مذهبی با وحدت و همدلی و یک رنگی و خالی از کینه و بغض و حسد شروع سال خویش را با تجمع و دور هم بودن در تکیه ها و بیرق های عزای «سردار آزادگی» و پای درس او نشستن و زندگی آموختن شروع می کنند.

و چه سالی خواهد بود سالی که ابتدایش این چنین باشد.

و چه خوشبخت است کسی که مهیای سال تازه شده و خانه دل خویش را در ابتدای سال آباد کرده است . آری حقیقت این چنین است خوشبختی و سعادت و «عیدی  واقعی» از آن کسانی خواهد بود که در کلاس درس امام حسین (ع) فارغ التحصیل شوند.

معمولا آغاز هرسال با شادمانی و شعف و دید و بازدید و ...  همراه است اما این چه رسمی است که آغاز سال قمری را با ماه محرم عجین  است؟ سالی که شروعش با اشک و آه و مصیبت و گریه و ناله، استارت می خورد! و این چه سرّی است که اولین ماه سال را ماه حرام نامیده اند؟ ماهی که گویی سیاه پوشان عاشق را خندان نمی توان دید.

از ایام کهن رسم و قاعده و عرف جامعه ما بر این استوار بوده که مردم ابتدای سال خویش را با مهمانی، دید و بازدید و دور هم بودن، در محضر بزرگان نشستن و درس زندگی آموختن و مهیّای سال نو شدن و خانه تکانی آغاز می کردند. حال این چگونه است که با آغاز ماه قمری و شروع سال جدید مسلمانان، حزن و اندوه دل شیعیان را فرا می گیرد؟

اما اگر خوب به عمق مساله بنگری، خواهی دید که چه «عیدی است محرم» !

عیدی که در آن «دُر دانه خدا» میزبان مهمانان ابتدای سال است. عیدی که در آن همه مسلمانان فارغ از اختلافات مذهبی با وحدت و همدلی و یک رنگی و خالی از کینه و بغض و حسد شروع سال خویش را با تجمع و دور هم بودن در تکیه ها و بیرق های عزای «سردار آزادگی» و پای درس او نشستن و زندگی آموختن شروع می کنند.

و چه سالی خواهد بود سالی که ابتدایش این چنین باشد.

و چه خوشبخت است کسی که مهیای سال تازه شده و خانه دل خویش را در ابتدای سال آباد کرده است . آری حقیقت این چنین است خوشبختی و سعادت و «عیدی  واقعی» از آن کسانی خواهد بود که در کلاس درس امام حسین (ع) فارغ التحصیل شوند.