♥ بـﮧ رنگـــ خدا ♥

♥ بـﮧ رنگـــ خدا ♥

دیدارِ خدا بُوَد مُیَسَر با دیده ی دل، نه دیده ی سر . . .
♥ بـﮧ رنگـــ خدا ♥

♥ بـﮧ رنگـــ خدا ♥

دیدارِ خدا بُوَد مُیَسَر با دیده ی دل، نه دیده ی سر . . .

شب نهم محرم الحرام

1353652348231119_large


سلام ، ای سقای تشنه لب !

ای پسر ام ‏البنین!
سلام ، ای عموی آب ها !

و ای اسوه برادری و ایثار و وفا !
سلام ، ای پشت و پناه حسین !

ای حامی و هم رکاب ولایت !

ای بهترین اسوه ی پیروی از امامت  !
ای که تنها بهانه آمدنت این بود که عشق ، در روز مبادا تنها نماند .

 ای که بودنت ، رنج ‌های اباعبدالله را کم می‌کرد و رشته‌های 

غم پیشانی ابا عبدالله به لبخند تو گسسته می شدند !

عباس جان !

از تو که مى‏ نویسم ، تمام کلمات خیس ‏اند و

 در سکوت یاد تو ، چیزى جز دریا نمی ‏گذرد .

اى ایستاده‏ ترین دریا ! مشک خالى‏ ات ، اشتیاق تمام آب‏هاى

 جهان را برانگیخته است تا قطره ‏قطره تو را فریاد کنند .

امروز ، کتاب عاشورا را که ورق مى‏زنى ، با مقدمه عباس آبرو مى‏ گیرد

 تا بلندترین شعر خون ، به نام تو سروده شود و

 به امضاى حسین علیه‏ا سلام برسد .

بوسه مى‏ زنم بر دستانى که از مسیر فرات برگشت 

تا نمایش وفا را در قلب هر مسلمان ، به تعزیه بنشیند ؛ 

از آن روز ، تمام رودها سراسیمه پى تو مى‏ گردند .

اما این بار میخواهم از زبان خودت بنویسم ، 

بنویسم از لحظه ای که مشک بر دوش میرفتی تا ندای العطش طفلان حرم را اجابت کنی :

“” … دعا کنید تا برمى ‏گردم ، غنچه سرخ دهان شش ماهه 

، در هجوم بادهاى داغ و سوزان پرپر نشود

 و ماهى خنده بر لب‏هاى خشک سه ساله ، از بى‏آبى نمیرد .

سایه ‏بان خسته خیمه اگر کمى طاقت بیاورد و نشکند ،

 براى دخترکان آفتاب نشین ، ترانه ‏باران مى‏ آورم 

و بوسه‏ هاى داغ عقیله قبیله بر تن تب‏دار سجاد علیه‏السلام را به خنکاى نسیم مى‏سپارم .

دعا کنید تا برمى‏ گردم ، مشک‏ هاى خالى به غارت نرود و تازیانه‏ ها ،

 لب‏هاى تشنه را به جاى آب ، به خون میهمان نکنند .

 و آب مشک من به خاموشى سینه ‏هاى سوخته برسد ، نه به دامن‏هاى آتش گرفته .

لالایى مرغان دریایى را در گوش گهواره ناآرام بخوانید تا گلوى عطشناک ،

 با تیر سه شعبه سیراب نشود !

دعاکنید تا برمى‏ گردم ، حسین علیه‏السلام تشنه لب پا به گودال قتلگاهش نگذاشته باشد

 و کاسه آب من ، زودتر از خنجر قاتل به گلوى او برسد !

اما اگر برنگشتم ، چشم‏هایم را به خاک علقمه بسپارید ؛ 

چشمه‏اى جوانه خواهد زد ؛ از اشک‏هایى که در چند قدمى فرات، بر خاک حسرت ریخت!



منبع:حریـم مکتبــــــ